SU 7 DE SU MESE DE MARTU 1953, SEMUS ARRIVADOS IN BELGIO

nella foto l’autrice dell’articolo

di ANNA MARIA SECHI

Su 7 de martu de s’annu 1953, 70 annos faghet,  cun Mama e frades mios, semus arrivados in Belgio, amus lassadu sa Sardigna sa die 5 de martu de s’annu 53, Arrivados a Olbia amus imbarcadu. Sa die infatu a Civitavecchia, amus leadu su trenu, direzione Milanu, cussa die de su 6 de martu, apo cumpridu doighi annos. In su trenu, afac’a nois ses setzida una segnora, aiat s’aria simpatica e l’apo naradu chi fiamus andende in Belgio, e chi fiat sa die de su cumpleannu meu.

Sa Segnora, cando at intesu custu at postu sa manu in sa borsa sua e nd’at bogadu unu bellu aranzu et m’at naradu : «Custu est pro tene, tantos augurios. » Non m’isetaia nudda, ma cust’aranzu retzidu in donu non l’apo mai ismentigadu.

A pustis de duas dies de bìazu, sa die 7 de martu, amus postu pé in Belgio. Babbu nos isetaiat a s’istatzione Centrale de Bruxelles. Isse, fiat giai in Belgio dae su 1952, arrivadu cun s’undada chi nd’at batidu chentinaias de giovanes, in su fiore de s’edade issoro, pienos de salude, pro triballiare in sas minas de carvone a 1000, 1200 o 1500 metros suta terra.

M’ammento sa prima litera chi amus retzidu dae babbu, nos at iscritu -‘Sa miniera est comente s’inferru chi at iscritu Dante, in sa divina cummedia’. Mama e deo, illusas dae sos volantinos difusos in sas biddas de Sardigna, b’aiat iscritu chi sas sotziedades minerarias, a pagu preju afitaiant sas domos a sas famìlias chi beniant pro bìvere cun sos maridos minadores, illudendenos chi aimus apidu medas cosas chi nos diant cambiare sa vida in mezus.

Pro nois, custas bellas novas fiant ispantu mannu.

Pro Mama e pro a mie, cust’ispantu est duradu pagu e nudda, dae sas primas oras chi semus arrivadas, nos semus resas contu chi sas prommissas iscritas in cussos volantinos àteru non fiant che fàulas inventadas, tantu pro atirare sa zente a lassare sa terra issoro, lassendesi parentes e amigos pro bènnere a bìvere in cust’ambiente fritu che nie, sena amistades e sena consolu, cunfinados in ghetos malandados.

Nois, pòberos in canna, no ischende faeddare sa limba de su logu, non podiamus arresonare cun niunu, ca s’Italia no at a pensadu a nois migrantes. In cussos primos annos non b’aiat mancu un’isportellu italianu chi nos diat èssere de agiudu.

Amus bìvidu sos primos annos intanados che prijoneris a gianna serrada. Oe, m’est galu difitzile pessare ae cussos annos de tristura e de misèria, che orfanos abbandonados in cabu a su mundu.

Pro nois, nudda est bistadu fatzile, su ratzismu nos teniat in disparte dae sa comunidade ca, non faghiamus parte de sa sotziedade locale, nos bidiant de malu ogru che apestados.

Amus passadu cussos annos coment’amus pòtidu. Galu oe, non mi sento in terra mia. Su malu passare de cussos annos m’at cambiadu sa bida pro semper.

Oe, a pustis de 70 annos inoghe, sos ligamines cun sa sotziedade locale sunt limitadas a pagas pessones pro evitare chi sia galu ‘ida che una arrivada dae fora, mezu m’isto sola in domo, su chi contat est s’afetu familìare.

In custa terra istranza, amus postu raighinas noas cun s’ispera chi no ismentighent chi faghent parte de sa terra Sarda, sa cale tenzo in sa mente e in su coro che prenda ‘e oro.

70 annos inoghe, isetende de cumprire custa vida mia, isperende de no èssere de pesu pro niunu, m’acuntento de iscrìere carchi poesia in limba, pro mi dare brios e pro mi fàghere cumpanzia.

Aggiungi ai preferiti : Permalink.

2 commenti

  1. Grazie Anna-Maria Sechi .

  2. Ignazio Gavino Sanna

    Hanno portato onore alla nostra amata Sardegna, con il loro sacrificio e tanto tanto lavoro

Lascia un commento

Il tuo indirizzo email non sarà pubblicato. I campi obbligatori sono contrassegnati *