SU CATEDDU VAGABUNDU


di Anna Maria Sechi

Custu sero in sa tv s’unica cosa discreta est su film de Disney 101 DALMATIANS, onzi orta chi mi capitat de bidere custu cartone mi torrat a sa mente custu fatu beru:

Colaiat s’annu santu 1950, in d’una biddaredda minore minore a pagos chilomitros dae Macumere, in d’unadomita de duos aposentos pamentados a terra biviat sa familia nostra chimbe persones in totu, babbu e mama, deo e duos frades, deo fiat sa pru manna de sos tres, teniet  9 annos. Babbu,  fit contoneri, ontzi die su mantzanu chito leaiat sa bicicleta a andaiat  faghere su servitzio sou. Una bella die nd’at batidu a domo unu cuciuciu vagabundu de pagu prus de carchi  mese, l’aiat agatadu in su tretu de s’istradone ue fit tribagliende, custa pobera bestia s’iscuredda, nachi no ischiat a ue si dare, babbu, bidende s’andat e torra chi faghiat e intendende su tuncitu sou lamentosu, lu giamesi.di: -Beni cuciuceddu bellu, beni a inoghe!-  chena si faghet pregare meda su catteddu cun duos brinchitos les bennidu affaca, babbu bidende chi su cane fit mortu de famine  li desit  picculeddos de pane infustu in s’abba. Su cateddu vagabundu, cuntentu che ciccia li ponzesit fatu  tota sa die. A    tzoronada cumprida,  bidu chi su cuciuciu li fit semper  dae fatu, no epesit coro de lu lassare in s’istradone a su solu, pensende chi carchi machina lu podiat puru imbestire,tando lu ponzesit in su sacapane e nde lu atesit a nd’omo. Cando est arrividu a domo nos at nadu  –Abaidade ite apo agatadu oe!-  e  tot’in d’unu nd’at bogadu  su cuciuceddu dae su sacapane sou, deo e frades mios ispantados no ischiamus prus frenare sa cuntentesa nostra. Tando  babbu nos a fatu a contu  ue l’aiat agatadu naltzenden.nos “Mi, deo nde l’apo atidu a domo ca fit periculosu de lu lassare in s’istrada, si intro custas primas dies b’essit su padronu a lu chircare,  bi lu damus, e gai nende e cun sa manu sua  carignende  su cuciuciu, aiat agiuntu “Si niune si faghet bidere tando, custu bellu cateddu est su nostru!”  abaidenden.nos in cara, chena mancu cumprire sa frase, deo e frades mios  in d’una ‘oghe sola l’amus  rispostu a boghes manna, “Aberu ba’, at a essere su nostru ? Nois già lu cherimus ba’! E leende a giogu su cateddu  nos semus postos totus a benujos a terra allegros e cuntentos. Sas dies a poi, deo, si puru pessende addolorada chi forzis  babbu agateret su padronu de su cane,  deo  l’aiat  giai agatadu unu  lumine TRILLO, isperende in coro meu chi su cuciuceddu resteret in domo nostra. Onzi die che passaiat cando idia a  babbu torrende dae sa tzoronada,  curriat a lu preguntare – Oh ba’, bidu l’azis su padronu de su cane?-

Passadas una deghina de dies, dadu chi no s’est bidu niunu chirchende su cuciuciu, babbu nos at nadu – Duncas, deo apo ispartu sa oghe chi apo agatadu su cane, dadu chi no s’est accerada mancu’anima a lu chircare, Trillo como est su nostru, deo e frades mios a brincos e a zocchidas de manos semus curridos a abbratzare a babbu. Trillo est diventadu s’amigu de tota sa familia ma prus ancora fit su meu, ca fia deo chi li daiat contu.  Fit unu cane a pilu rasu,   biancu a tacas nieddas. Cun su colare de sos meses est diventadu semper prus bellu, de petza media e istritzile  s’asimitzaiat a sa raza de sos dalmatzianos e curriat lestru che unu livrieri. Istaiat semper  fatu a mie gioghitende a modu sou. A s’istajones de sa catzia,  cando  babbu andaiat a catziare cun sos amigos   si lu giughiat fatu pro chi diventeret un cane catziadore. Trillo fit un’animale de bonu istintu, no apeddaiat mai pro nudda, cando s’istracaiat de giogare si che drommiat in s’isterrimenta sua  chi fit suta sa mesa de cughina.

Unu sero fritu de su mese de Nadale versos s’intrinada,  aiamis  giai chenadu e sa familia tota fit pasende.si  a mesa roda  a cara a fogu in dainanti a sa braja de sa ziminera, cando tot’in d’unu sa janna de fora ispinta  de botu s’est aberta malamente fatenden.nos assustare totus, amus intesu sa boghe ispasimada de una cumpantza mia ch’istaiat in sa matessi carrela nostra, giamende a Mama: ” Tia Juanna la lassades bennere  a Anna cun megus a s’istangu pro comporare su tzigarreddu a babbu? Ae custa boghe Mama  chena mancu sind’abitzare atzuat su cane, chi si nde pesat che siluru dae su corcadortzu sou, sa cumpantza mia  bidende su cane gai si ponet a currere in sa carrela  a tzichirrios, su cane semper fatu a issa finit pro li mossigare su purpu de s’anca.

Fimis totus in assuconu mannu, bidende sa cumpantza mia  pianghende,  niunu cumprendiat proite su cane si li fit bortadu de gasi, Mama pariat paralitzada, no epesit su coratzu de narrere chi est istada issa a dare s’ordine a su cane.

In cussos annos bi curriat sa maladia de s’arrejolu de sos canes, s’apuntadu de sos carabineri est bennidu a domo pro verbalitzare su fatu e at dadu s’ordine a babbu de bocchire su cane chi ancora no fit torradu a domo. Pustis de una pagia de oras bidimus a Trillo intrare a domo, masedu masedu, a mutzighile in terra,  s’idiat chi sentiat  su chi aiat fatu. Mentres chi Trillo fit in suta sa mesa, babbu andesit a giamare unu amigu, chi est bennidu subito cun isse e cun su fusile a palas, tando babbo a leadu una fune e la posta  a su trugu de Trillo e pontzeit sa fune in manos a s’amigu  sou su cale chena narrere nudda  est bessidu a in fora cun su cane presu. In daesegus de ue istaimis nois fit tota campagna aberta, a poi de pagos minutos in su silentziu de sa note manna amus intesu su tzoccu  de sa fusilada. In domo fimis totus in piantu, cando s’amigu de babbu est torradu cun intro a unu sacu sa conca de sa pobera bestia pro la faghere analitzare.

Sas analisi sunt istadas negativas, Trillo no fit arrajulidu, aiat solu postu mente a s’ordine retzidu. Babbu e Mama ant depidu pagare sas curas prenventivas pro sa cumpantza male fadada chi, si a su postu de dare s’ispintone  pro aberrere sa janna de domo nostra cun brutalidade aiat apidu tzochidu   cun modu educadu, non fit sutzessu nudda. Deo nde soe istada isconsolada pro meda tempus  e, pro medas annos m’est restada in sa mente s’isparu de cussa fusilada in piena note.

In domo dae cussa die , nè babbu, nè mama e nè deo, no amus prus cherfidu unu cane, Trillo est bistadu s’unicu chi amus tentu e, de custu fatu in familia d’amus faeddadu pro annos e annos e dontzi orta chi capitaiat de bidere unu cane chi l’assimitzaiat.

Aggiungi ai preferiti : Permalink.

Lascia un commento

Il tuo indirizzo email non sarà pubblicato. I campi obbligatori sono contrassegnati *