NOSTRA SEGNORA DE SOS ANEDDOS

di ANNA MARIA SECHI

Bonas dies a totus, pustis cras semus a Mesaustu, sa festa manna de Nostra Segnora, cando fia minore custa fiat sa festa chi preferia. Mama mi naraiat: Cras est Mesaustu, andamus a missa manna ca in crèsia est esposta sa Madonna, as bidere in ogni pòddighe tenet unu bellu aneddu de oro. Deo tenia uno ses annos, fia in ammiratzione dae sa bellesa de s’istatua e dae sos aneddos chi teniat in sos pòddighes chi m’incantaiant, non m’istraccaia de los abbaiadare, la giamaia Nostra Segnora de sos aneddos, m’ammento chi onnia borta preguntaia a mama: -Chie bi los at dados totu cussos aneddos a sa Madonna?- E onnia borta mama mi rispondiat: -Est sa zente chi la cherent bene meda-. Mama in pòddighes suos non teniat manc’un’aneddu, una borta essende dae sa missa de Mesaustu l’apo preguntada:- Ma bois de aneddos non d’atzis manc’unu, non bos cheret bene niune? Mama non m’at dadu risposta a sa pregunta mia m’at petzi nàradu:- Cando as a èssere manna as a èssere una bella signorina si as unu fidanzadu chi ti cheret bene meda t’at a donare unu bellu aneddu de oro. Custa risposta sua non mi l’apo mai ismentigada. Cando annos a poi su fidanzadu meu m’at donadu s’aneddu de fidanzamentu a mama bi l’apo ammentadu, e issa m’at rispostu:- Bidu as chi teniat resone!- A pustis de tantos annos s’ùnicu aneddu de oro chi mama teniat a su pòddighe bi l’amus donadu deo e frades mios pro li nàrrere chi nois la cheriamus bene meda. Bos auguro a totus de passare una bona festa de Mesaustu !

Aggiungi ai preferiti : Permalink.

Lascia un commento

Il tuo indirizzo email non sarà pubblicato. I campi obbligatori sono contrassegnati *