S’ANEDDU

ph: Anna Maria Sechi

di ANNA MARIA SECHI

Isto in Belgio dae cando fia minore, cando mi so fidanzada fia pitzinna meda,  su piciocu meu  bennidu issu puru pro traballiare in Belgio, faghiat su minadore in sas minas de carbone, sa tzoronada sua finiat a sas tres de merie,  istait paris a duos fradiles, issos puru minadores,  aiant leadu in affitu un’aposentu e cughina, in una carrera a curtzu a ue istaiat sa famìllia mia. Passaiat sas oras liberas in domo mia. Ogni sera non mancaimus de andare a passitzare, in s’istradone printzipale de sa tzitadina, tra una vetrina e s’àtera faeddaimus de sos bisos nostros .

Una sera  si frimmesit in antis a una butega  de orerias, abbaidende.si sos aneddos de oro chi fiant espostos mi nartzeit – Abbaiada seberadinde unu chi ti praghet, ti lu regalo in pignu de s’amore chi tenzo in coro pro te -. In s’intendere cussu, mi so restada a buca aberta, passadu s’atimu de s’emotzione, mi so posta a abbaidare sos aneddos de sa vetrina e li nartzei –Narami de totu cussos cal’est su chi praghet a tie?- Apo bidu sos ogros suos sena risposta, a pustis de carchi minuto m’at naradu – Deo no isco  seberare, non tèngio gustu.  Tando li nartzei –Deo,  de custos aneddos non nd’agato a gustu meu, diat cherrere una gemma atzurra luminosa chi m’ammentet su mare nostru cando su chelu bleu paret chi si ‘aset su mare in un’abbratzu,  non tèngio presse,  si cheres amus  abbaidare custas vetrinas ogni ‘orta chi essimus, cando nd’apo a bìdere unu chi mi praghet ti lu naro-.

Passant sas chidas e carchi mese puru finzas chi una die s’amoradu meu m’at ranadu: Aiò a  bìdere una vetrina de orerias,  mi paret ch’apo bidu un’aneddu comente su chi cheres tue.

Cando fiamus in  antis de sa  vetrina, sos ogros mios si sunt fissados in d’unu aneddu unu pagu a disparte dae sos àteros, e li nertzei- A lu bides cussu cun sa gemma atzurra atzurra est su colore chi m’ammentat su chelu chi basat su mare, mi diat pragher.

Sos prejos non si bìdiant, m’at naradu –Aiò intramus a preguntare ‘e  lu bìdere dae prus a curtzu, s’orefice, meda cumpridu m’at fatu misurare s’aneddu chi pariat fatu pro me, su fidantzadu meu tèniat sos ogros chi lughiant de cuntentesa cantu  sos mios, mi nertzeit sena perder tempus – Lassalu in su poddighe, praghet puru a mie,  leat su portafoliu e pagat.

Amus sighidu sa passitzada nostra innamorados unu de s’àteru,  giurende.nos amore eternu pro sa vida.  S’istoria nostra at duradu 60 annos e cuss’aneddu mi praghet galu comente su primu istante chi l’apo ‘idu, m’ammentat  su bleu de su mare nostru chi si perdet in s’atzurru de s’abbratzu de su chelu,  e-i s’amore  ch’apo ‘idu in sos ogros suos cando mi l’at donadu, ca s’amore restat.

Sos annos nostros regortos,                                  Ma sos ammentos isortos

Como so prus morta che bia                                 Fritos sunt sena alligria,

Nd’apo sos bratzos mortos.                                  No ant consolu pro a mie

Ti penso e penso a sa chi fia,                                Chi mi cherzo in bratzos a tie !

Aggiungi ai preferiti : Permalink.

Un commento

  1. Non conosco su Logudoresu ma il racconto a poema mi ha commosso e ricordato le notti passate con i pastori a comprendere la vita, grazie per su bellu cuntu

Rispondi a Gianni Pili Annulla risposta

Il tuo indirizzo email non sarà pubblicato. I campi obbligatori sono contrassegnati *